Zgodnie z chrześcijańską tradycją, przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Jego zadaniem jest, w wypadku chrztu osoby dorosłej, towarzyszenie w dochodzeniu do wiary i poznawaniu życia chrześcijańskiego; a w przypadku chrztu dziecka ma on wraz z rodzicami przedstawić dziecko do chrztu i pomagać w jego wychowaniu religijnym, tak, by prowadziło życie prawdziwie chrześcijańskie.
Kościół stawia osobom, które maja być chrzestnymi bardzo konkretne wymagania.

Chrzestnym może być ten, kto (według Kodeksu Prawa Kanonicznego kan. 872 - 874):

• został wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców /opiekunów/;
• jest katolikiem;
• ma wymagane kwalifikacje i chce pełnić to zadanie;
• jest wystarczająco dojrzały do pełnienia tego zadania, to znaczy ukończył szesnaście lat;
• przyjął trzy sakramenty wtajemniczenia: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię;
• prowadzi życie zgodne z wiarą i zadaniami jakie ma pełnić;
• prawo nie zabrania mu pełnienia zadań chrzestnego (tzn. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej);
• nie jest ojcem ani matką dziecka /osoby przyjmującej chrzest/.

Zgodnie z tymi normami obowiązków rodzica chrzestnego nie może pełnić:

• osoba niepraktykująca (nie uczestnicząca w życiu Kościoła);
• żyjąca w związku cywilnym lub konkubinacie (bez ślubu „kościelnego”);
• osoba jawnie występująca przeciwko prawdom wiary i moralności. 

Zaświadczenie o możliwości pełnienia obowiazków rodzica chrzestnego wydaje ksiądz proboszcz, właściwy dla miejsca zamieszkania. Zaświadczenie to  nie jest równoznaczne ze świadectwem bierzmowania.